Winter-cress

De plant biedt vooral honing- en zandbijen nectar en stuifmeel vanaf het vroege voorjaar.

Barbarakruid is een waardplant voor het klein geaderd witje en zowel het kleine als het grote koolwitje.

De bladeren kunnen rauw gegeten worden in een salade en hebben een pittige, tuinkersachtige smaak, maar na de bloei neemt de smakelijkheid af. Gekookt neigt het blad ertoe bitter te worden. Gebruik het in stamppotjes dus rauw, net als andijvie. Als pesto is het ook geschikt. Uit de zaadjes kan olie gewonnen worden.

Al vanaf de Griekse en Romeinse tijd wordt barbarakruid in de vorm van thee ingezet bij nierproblemen en oedeem vanwege het vochtafdrijvende effect. Traditioneel wordt barbarakruid ook gebruikt om wonden te helen. De mosterdolieglycosiden in de plant hebben een eetlustopwekkend effect. Er worden bovendien lustopwekkende eigenschappen aan toegeschreven.

Barbarakruid bevat saponinen die de plant beschermen tegen insectenvraat, schimmels en bacteriën. Daarom kan thee van barbarakruid binnenshuis, verneveld, helpen tegen motten. Ook binnen de biologische landbouw wordt het ingezet als mottenbestrijder, aangezien de plant motten aantrekt, maar de larven doodgaan, omdat ze niet tegen de saponinen kunnen.