Perzische slaapboom of Zijdeacacia

Zowel uit bloemen, bast als zaden worden stoffen gewonnen voor diverse toepassingen. Stoffen in de bloemen gebruikt men tegen slapeloosheid, als rustgevend middel en tegen kortademigheid en geheugenproblemen. Uit de bast worden onder andere saponinen gewonnen die een kankerremmende werking hebben.

Een uitzonderlijke boom, die ook nog voor een beetje beweging zorgt. De plant heeft een duidelijk dag/nachtritme, net als verschillende andere soorten uit de Vlinderbloemenfamilie (Fabaceae). Aan de voet van de bladeren tussen bladsteel en bladschijf zit een ‘gewricht’ met daarin dunwandige (parenchym)cellen. ‘s Ochtends verliezen de onderste cellen hiervan water, terwijl de bovenste juist water opnemen: het blad ‘klapt open’. In de avond gebeurt het omgekeerde: de onderste cellen nemen weer water op en het blad gaat omhoog (‘dicht’). Deze wateropname wordt veroorzaakt door verhoging van de osmotische waarde in de cel als gevolg van de opname van ionen. Via het lichtgevoelige pigment fytochroom worden dan ‘ion-opname-pompjes’ in de celmembraan geactiveerd. Dit ‘openen en sluiten’ van de blaadjes wordt nyctinastie genoemd en zorgt ervoor dat de bomen er overdag en ’s nachts heel anders uitzien

Pas in 1772 beschreef Antonio Durazzini de plant en vernoemde deze naar Filippo degli Albizzi. Durazzini schreef in zijn publicatie Albizia met slecht één 'z'. George Bentham, een Engelse botanicus, schreef de naam in 1836 feitelijk juist met dubbel 'z' als Albizzia. Maar volgens de nomenclatuurregels geldt de eerste (oudste) geldig gepubliceerde naam, en daarom is de correcte naam van het geslacht Albizia. Het is niet duidelijk of de soort oorspronkelijk in Turkije voorkwam, ofschoon dit wel het land is van waaruit Filippo degli Albizzia hem in 1749 in Italië introduceerde.

Oliën uit de zaden kunnen worden ingezet bij de samenstelling van zeep, shampoo en als UV-protector in cosmetische producten. De vruchten openen zich zelden; in Nederland rijpt het zaad niet.