Bitterhout of Quassiahout

Onbekend maakt onbemind?

Picrasma quassioides is een bladverliezende struik of kleine boom tot 10 m hoog met een stamdoorsnede tot 50 cm. De bladeren zijn samengesteld, met 9-15 onregelmatig getande blaadjes. De bloemen zijn zeker niet spectaculair; ze gaan open in mei, zijn geelgroen en staan in lange, pluimachtige bloeiwijzen. De plant wordt pas echt mooi in de herfst, wanneer de paarsblauwe vruchten rijp zijn en de bladeren verkleuren naar fraaie, oranje-rode tinten.

Picrasma quassioides hoort thuis in Azië, met een groot verspreidingsgebied van noordelijk India, Bhutan en Nepal tot China, Korea en Japan. Hij is daar beperkt tot gemengde bergbossen tussen 1.400 en 3.200 m. 

Deze soort is tweehuizig, wat wil zeggen dat er aparte mannelijke en vrouwelijke bomen zijn, een effectieve manier om zelfbestuiving te voorkomen. De bast en het hout zijn bitter en worden in de traditionele geneeskunde en als insecticide gebruikt. 

Het geslacht Picrasma omvat een zestal soorten en is inheems in tropisch en subtropisch Amerika en Azië, met dus één enkele soort tot in gematigde streken. P. quassioides is dan ook goed winterhard, ook in Europa en Noord-Amerika, waar hij, al is het zelden, als sierboom wordt aangeplant. Quassioides betekent ‘gelijkend op Quassia’, verwijzend naar Quassia amara, een struik of kleine boom (net als Picrasma uit de familie Simaroubaceae), die inheems is in tropisch Amerika, en waarvan de bast en het hout op vergelijkbare manieren, maar op grotere schaal, worden gebruikt.

Deze plant kan worden geplant in tuinen en parken op zure tot neutrale, matig vochtige bodem. Het zaad kan het best worden uitgezaaid wanneer het nog vers is. Zaailingen zijn de eerste winters vorstgevoelig.