Vingerplant of Japanse aralia

Handige plant

De eerste westerling die deze reuze-klimop-achtige plant beschreef, noemde hem Aralia japonica; het was de Zweed Carl Peter Thunberg. Hij was een echte plantenjager en bezocht in 1775 als botanicus en medicus Japan; hij was in dienst van de Verenigde Oost-Indische Compagnie. Na een lange studie publiceerde hij zijn levenswerk Flora Japonica (1784), waarin deze naam te vinden is.

Maar daar was het niet mee gedaan. Een latere, wetenschappelijke naam van dezelfde plant, is Fatsia japonica terwijl we daarna nog de naam Aralia sieboldii vinden, die de Japanreiziger en botanicus Von Siebold vereert, en opnieuw verwijst naar de Aralia. Inderdaad, onze Fatsia is er familie van. Maar de afspraak onder de geleerden is dat de oudste gepubliceerde naam de officiële, Latijnse, wetenschappelijke naam wordt. Toch werd het Fatsia japonica en niet Aralia japonica. Handig, of toch een beetje onhandig?

De Latijnse naam Fatsia komt van de Japanse naam voor deze plant; het is een verbastering van het Japanse 'yatsude', wat acht-vingerige hand betekent en verwijst naar de vorm van de bladeren. 'Fatsi' of 'hachi' betekent acht. Fatsia verwijst dus naar de oudste naam, niet de wetenschappelijke, maar de Japanse volksnaam.

De Japanse aralia is een van de weinige planten die nog laat in de herfst bloeit. Bijen komen er dankbaar smullen van wat nectar en het stuifmeel. Na de bloei volgen de zwarte bessen. Het blad blijft ook in de winter aan de plant.