Doodsbeenderenboom

Lijkbleke koffie

Wanneer in de winter de vaalgrijze tot blauwige takken goed zichtbaar zijn, is meteen duidelijk hoe deze boom aan zijn onheilspellende naam komt. In de zomer worden de houten ‘skeletbeenderen’ bedekt door grote, groene, dubbel geveerde bladeren die een diameter van 1 m kunnen bereiken en in de herfst geel verkleuren.

De doodsbeenderenboom komt oorspronkelijk voor langs rivieren in het binnenland van de Verenigde Staten. Uit grote witte bloeipluimen groeien trossen met peulvruchten. De rijpe zaden uit deze peulen werden door plaatselijke indianenstammen gebruikt voor rituelen. Hierbij werden zaden geroosterd, vervolgens gemalen en als een soort koffie gedronken. Europese kolonisten namen dit gebruik over en in de VS wordt de boom dan ook wel ‘koffieboom’ genoemd. Smakelijk vonden de kolonisten deze ‘armenkoffie’ echter niet.

Meer informatie

Gymnocladus dioica; Gymnocladus is afgeleid van gymnos (Gr.) naakt en klados is twijg. De twijgen zijn alleen aan de top bebladerd. Dioica (Gr.) betekent tweehuizig. Inheems in het middenwesten van Noord-Amerika, komt beperkt voor in zuidelijk Ontario, Canada en in de V.S, o.a. in Kentucky. Het is de boom van de staat Kentucky bekend onder de naam Kentucky coffeetree.

Er zijn geen grote groepen van deze bomen, meestal zijn het individuen of kleine lokale groepjes waarvan het wortelsysteem met elkaar verbonden is. Men komt ze tegen in overloopgebieden en rivierdalen maar ook op rotsachtige hellingen.

De boom krijgt een lang geveerd blad: wel tot 90 cm lengte. Pas laat in het voorjaar verschijnt dat blad, de meeste bladverliezende bomen zijn dan al uitgelopen. En in de herfst laat deze boom ongeveer als eerste weer het blad vallen, dat eerst mooi geel verkleurd. Eigenlijk een ideale stadsboom, die ook nog eens ongevoelig is voor strooizout, hitte, droogte, ziektes, insecten, koude en zware kleigrond.

Het zijn tweehuizige bomen, de vrucht is een peul. De peul is zwaar, heeft een harde schil en is gevuld met een zoete dikke pulp, de zaden erin zijn bonen met een harde schil. De boom groeit niet erg snel en wordt uiteindelijk ongeveer 20 m hoog. De beste vermeerdermethode is zaaien. De zaden moeten eerst 24 uur in het water liggen. Ook wortelstekken gaat goed.

Meer soorten van dit geslacht:

Chinese doodsbeenderenboom; Gymnocladus chinensis uit Centraal-China
Burmese doodsbeenderenboom; Gymnocladus burmanicus uit Myanmar.