Florida torreya

Uitsterven lijkt onvermijdelijk

De Florida torreya is een tweehuizige conifeer die tot 18 m hoog kan worden. Bij kneuzing stinken de bladeren. Mannelijke kegels zijn lichtgeel.

De plant werd in 1835 voor het eerst ontdekt en in 1838 door Arnott vernoemd naar de botanicus John Torrey (1796-1873).

In de 20e eeuw werd deze soort uitgebreid geoogst voor constructiemateriaal, als brandstof voor stoomboten en als kerstboom. Na 1950 werd de soort hiervoor te zeldzaam.

Ecologie en leefgebied

Torreya taxifolia is nu een buitengewoon zeldzame endemische soort van Noord-Florida en Zuid-Georgia. Hij groeit op kalkstenen rotsbodems langs de rivier de Appalachicola. Het klimaat is er warm en vochtig, met sporadisch een vlaag winter die de temperatuur onder het vriespunt brengt. Hij groeit meestal in de schaduw in beboste ravijnen, vaak zitten deze bossen vol lianen.

Bedreiging

Ondanks de houtwinning ging het tot de jaren 50 goed met Torreya taxifolia (meer dan 600.000 individuen) maar sindsdien is de soort gedecimeerd door een schimmel. De resterende populatie is 500 à 600 individuen groot. Daarvan produceren er minder dan 10 mannelijke of vrouwelijke kegels (de boom is tweehuizig!). De rest bestaat uit stronken met uitlopers die geen kans op voortplanting hebben.

In het kader van reddingsprogramma’s is de soort succesvol in cultuur gebracht buiten zijn natuurlijke leefgebied. De schimmel (waarschijnlijk een Fusarium) doet echter bij pogingen tot herintroductie nog steeds zijn destructieve werk. Natuurlijke resistentie is nog niet waargenomen. Zoals de zaken er nu voorstaan is uitsterven onvermijdelijk. Onderzoek naar de oorzaak van de neergang van deze soort gaat verder.