Boecharische peer Onofficiële naam

In Childukhtaron Nature Reserve zijn restpopulaties

De Boecharische peer (genoemd naar de stad Buchara in Uzbekistan) is qua uiterlijk een typische vruchtboom uit de rozenfamilie: een middelgrote boom (ruim 6 m), bloeiend in april, begin mei in tuilen met witte bloemen. Jonge twijgen zijn viltig behaard, de bladeren zijn langwerpig tot eivormig, toegespitst, 5 tot 8 cm lang. De vruchten zijn peervormig tot kogelrond, 3 tot 5 cm.

Wilde individuen blijken droogteresistent te zijn en worden door de lokale bevolking aangeplant in niet-geïrrigeerde tuinen om droogteresistente cultivars te kweken.

Ecologie en leefgebied

De Boecharische peer groeit op droge hellingen, in struikgewas en open bossen op 1200 tot 1700 m hoogte in Kirgizië, Tadzjikistan en Oezbekistan.

Bedreiging

Van de bossen van Centraal Azië is 90% verdwenen, waardoor populaties van de Boecharische peer zijn teruggedrongen tot een handvol ontoegankelijke locaties in Tadzjikistan, Kirgizië en mogelijk Oezbekistan. Het leefgebied is klein en versnipperd en het aantal individuen daalt. Zelfs de overgebleven populaties worden bedreigd, door overbegrazing en niet-duurzame oogst van peren (voor consumptie) en zaailingen (voor gebruik als onderstam).

De Boecharische peer is verwant aan de gewone peer, en behoud van wilde populaties is dan ook belangrijk voor de veredeling van peren, o.a. tegen nieuwe plantenziekten. De Global Trees Campaign werkt in Tadzjikistan aan een strategie voor behoud van de Boecharische peer. In Childukhtaron Nature Reserve zijn restpopulaties gevonden in drie gebieden, en er wordt samen met de lokale gemeenschap actief gewerkt aan opkweken (tot 3 jaar) en uitzetten van jonge boompjes. Dit om de soort te behouden en om duurzaam te voorzien in de lokale behoefte.