Wilsons magnolia Onofficiële naam

Een algemene veel voorkomende plant

Heester of kleine meestal meerstammige boom tot 8 m hoog. Bloeit van mei tot juni, de witte schotelvormige, geurige bloemen hangen tijdens de bloei. De opvallende meeldraden zijn roodpaars gekleurd. Dankzij de late bloei heeft deze soort geen last van (late) nachtvorst. De hangende vruchten zijn rijp in september-oktober. De bast en bloemknoppen worden gebruikt voor medicinale doeleinden.

Ernest Wilson, een Engelse plantenverzamelaar, ontdekte deze plant voor het eerst in 1904 in een bosgebied in West-Sichuan op een hoogte van 2100 m, en vermeldde dat het een algemene veel voorkomende plant was. De naar hem genoemde Magnolia wilsonii lijkt in veel kenmerken op Magnolia sieboldii maar de groeiwijze en bladeren zijn slanker; de bloemen zijn groter dan bij M. sieboldii. Wilsons magnolia wordt ook wel aangeplant in tuinen. In de geslachtsnaam Magnolia wordt de Franse hoogleraar en botanicus P. Magnol (1638-1715) geëerd.

Ecologie en leefgebied

Magnolia wilsonii komt uit China, de provincies Guizhou, West- en Centraal-Sichuan, en Yunnan. Hij groeit in de ondergroei van bergwouden op hoogtes tussen 1900 en 3300 m boven zeeniveau.

Bedreiging

Natuurlijke populaties zijn versnipperd binnen het potentiële verspreidingsgebied in de drie genoemde provincies. In principe is het areaal nog bijna 50.000 km2, maar Magnolia wilsonii is sterk achteruit gegaan door ontbossing. Veel van zijn natuurlijke groeiplaatsen, in ooit een van de rijkste gematigde bossen, zijn teruggedrongen tot smalle stroken die te steil bleken voor landbouwgrond of bosbouw. De soort heeft daarnaast te lijden onder uitgebreide winning van de schors en bloemknoppen, hoewel de opbrengst aan medicinaal extract veel lager is dan bij Magnolia officinalis.