Gewone walnoot of Okkernoot

Is een kroonjuweel in de Historische Tuin Aalsmeer en het Landgoed Twickel.

De Juglans regia heeft zeer gewaardeerde eetbare vruchten, die we kennen als okkernoot of walnoot. Gevallen noten mogen niet te lang blijven liggen; enigszins schoongemaakt en op een droge plek, bij een temperatuur die niet boven de 7°C komt, kun je ze ongeveer een jaar bewaren.

Deze soort wordt al eeuwen aangeplant om de noten maar ook vanwege de economische waarde van het makkelijk te bewerken notenhout. In ons land sneuvelden veel notenbomen tijdens de Eerste Wereldoorlog, toen het Nederlandse leger de bomen vorderde om geweerkolven van te maken.

Het oorspronkelijke leefgebied van de okkernoot ligt in Centraal-Azië en strekte zich uit van Xinjiang in China tot in Oost-Turkije. Na de veroveringstochten onder Alexander de Grote in de vierde eeuw voor Christus, volgde verspreiding door de mens richting Europa.

De bolsters worden gebruikt voor de kleurstof notenbruin en die zit ook in tubes ‘bruin zonder zon’ en andere zonnebrandmiddelen.

Het blad bevat veel looistoffen en oliën, daarom gebruikt men de tinctuur tegen diarree en schildklierstoornissen. Uitwendig tegen huidkwalen. Thee getrokken van de tussenschotten van de noten zouden goed zijn voor hart en bloedvaten. De vorm van de vrucht vertoont gelijkenis met de menselijke hersenen en daarom werden walnoten in de tijd van de signaturenleer gebruikt bij hersenziektes. Bovendien werd de harde noot gezien als een brenger van vruchtbaarheid, vanwege zijn gelijkenis met een testikel.

Het blad van de walnoot of okkernoot heeft veel oliekliertjes en de typische geur die daaruit komt, is muggenwerend.

Gewone walnoot was gewijd aan Jupiter. Oppergod van de Romeinen, god van het licht en de stralende hemel, wat Zeus was voor de Grieken.